زمینه و هدف: به‌علت نادر بودن دررفتگی مادرزادی زانو Congenital Dislocation of the Knee (CDK) علی‌رغم وجود روش‌های درمانی متنوع، تعداد مطالعات انجام شده در مورد درمان ارجح آن اندک می‌باشد. این مقاله در واقع گزارشی از نتایج به‌دست‌آمده توسط این مرکز در درمان این بیماری طی چهل سال اخیر می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، پرونده پزشکی کلیه بیمارانی که طی سال‌های 89-1349 در بیمارستان شفایحیاییان پذیرش شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت 29 بیمار با 54 دررفتگی زانو تحت مطالعه قرار گرفتند. فرم جمع‌آوری اطلاعات، شامل داده‌های مربوط به میزان خم شدن (Flexion)، کنتراکچر، لنگش، ناپایداری (Instability) و عوارض پس از عمل جراحی و درمان محافظتی، برای هر بیمار کامل شد.
یافته‌ها: از 54 زانوی مطالعه‌شده 42% با درمان محافظتی درمان شدند و 58% تحت عمل جراحی قرار گرفتند. محدوده حرکتی به‌دست‌آمده در درمان محافظتی و جراحی با سایر مطالعات قابل مقایسه بود. بررسی میزان خم شدن (Flexion)، کنتراکچر، لنگش، ناپایداری (Instability) و عوارض پس از عمل جراحی و درمان محافظتی انجام شده با نتایج رضایت‌بخش همراه بود. هم‌چنین در بیمارانی که تحت عمل جراحی طویل‌سازی تاندون چهار سر رانی همراه با فیکس کردن مفصل زانو با پین برای 3-2 هفته قرار گرفته بودند نتایج امیدوار‌کننده بود.
نتیجه‌گیری: کلیه بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی زانو در هر سنی که مراجعه کنند، ابتدا تحت درمان محافظتی قرار گیرند و در صورت عدم پاسخ درمانی، جراحی شوند. نتایج عملکرد زانو در درمان محافظتی قابل قبول بوده و با عوارض کم‌تری همراه است.

واژه‌های کلیدی: دررفتگی مادرزادی زانو، دررفتگی، زانو، CDK

متن کامل [PDF 4220 kb]   (3166 دریافت)