Afzalipour R, Mahdavi S, Khosravi H, Neshasteh-Riz A, Fatemeh Hosseini A. Evaluation of diagnostic reference dose levels in CT- scan examinations of adolescence in Tehran: a brief report. Tehran Univ Med J 2013; 71 (2) :122-127
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-28-fa.html
افضلیپور رضا، مهدوی سید ربیع، خسروی حمیدرضا، نشاستهریز علی، فاطمه حسینی آغا. ارزیابی سطح دوز مرجع تشخیصی ناشی از آزمایشات سیتیاسکن در گروه سنی بزرگسالان در تهران: گزارش کوتاه. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1392; 71 (2) :122-127
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-28-fa.html
1- -1 گروه تکنولوژی پرتوشناسی، دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
2- گروه فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران ، srmahdavi@hotmail.com
3- پژوهشگاه علوم و فنون هست های، پژوهشکده علوم هست های تهران دانشگاه علوم پزشکی تهران
4- گروه علوم پرتویی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- گروه آمار و ریاضی دانشکده مدیریت و اطلا ع رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده: (19859 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه آزمایشهای سیتیاسکن نقش مهمی را در تشخیص بیماریها ایفا میکنند و به همین دلیل دوز قابلتوجهی از آزمایشهای پرتونگاری پزشکی را به خود اختصاص دادهاند. یکی از نکات مهم در بهکارگیری پرتوهای یونیزان رعایت اصول حفاظت پرتویی میباشد. هدف این مطالعه ارایه و تدوین سطح قابلقبول دوز جذبی در آزمایشهای سیتیاسکن میباشد.
روش بررسی: سطح دوز مرجع تشخیصی در گروه سنی بزرگسالان (بیشتر از 15 سال) در 11 مرکز سیتیاسکن شهر تهران مورد مطالعه قرارگرفته است. چارک سوم Computed Tomography Dose Index Weighted (CTDIw)به عنوان دوز مرجع تشخیصی (Diagnostic Reference Level) در نظر گرفته شده است.
یافتهها: مقدار دوز مرجع تشخیصی در گروه سنی بزرگسالان (بزرگتر از 15 سال) برای سر، سینوس، ریه، شکم و لگن به ترتیب برابر است با: 87/50، 27/38، 05/8 و 11/9 میلیگری.
نتیجهگیری: میزان دوز مرجع تشخیصی برای آزمایشهای سر از بقیه نواحی بیشتر است و دوز مرجع تشخیصی در شهر تهران در گروه سنی مورد نظر و پروتکلهای مورد مقایسه کمتر از دوز مرجع ملی میباشد.