مجله دانشکده پزشکی

عفونت آنفلوانزا عامل موثری در ایجاد حملات حاد آسم است. از این‌رو تصور می‌شود واکسیناسیون کودکان مبتلا به آسم بر علیه آنفلوانزا در کاهش حملات حاد نقشی داشته باشد.
روش بررسی: مطالعه حاضر برای بررسی این اثر، بر روی 201 کودک مبتلا به آسم در فصل آنفلوانزای سال 1382 انجام گرفت. بیماران را در دو گروه واکسن‌زده و نزده به‌صورت تصادفی قرار دادیم. واکسیناسیون در شهریور 1382 انجام گرفت. پس از آن به‌مدت شش ماه (پائیز و زمستان) و به‌صورت ماهیانه با تماس تلفنی افزایش مصرف آگونیست بتا-2، مراجعه اورژانسی به پزشک، مصرف استروئید سیستمیک و بستری شدن در بیمارستان به سبب آسم، از بیماران پرسیده شد. اطلاعات جمع‌آوری شده تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: اختلاف مصرف بتا-2 آگونیست (در گروه واکسینه نشده بیش از گروه واکسینه شده) معنی‌دار بود. (001/0(P< اختلاف مصرف کورتون سیستمیک در میان دو گروه در فصل آنفلوانزای مورد مطالعه به‌سبب حمله حاد آسم و بستری در بیمارستان و مراجعات اورژانسی در میان دو گروه اختلاف معنی‌داری نداشت. (05/0(P> بروز حمله حاد آسم و طول مدت حملات حاد در گروه واکسن زده کمتر بود. (05/0(P< دفعات مصرف سالبوتامول و غیبت از مهدکودک و مدرسه به‌سبب آسم در گروه واکسن زده کمتر بود. (05/0(P<
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که واکسن آنفلوانزا می‌تواند در پیشگیری از برخی جنبه‌های حمله آسم موثر باشد